Dragon Quest en metafoor: ReFantazio-makers bespreken stille hoofdrolspelers in moderne RPG's

Stille hoofdrolspeleruitdagingen in moderne RPG's: een gesprek tussen twee RPG-meesters

Yuji Horii, producent van Square Enix's 'Dragon Quest'-serie, en Katsura Hashino, regisseur van Atlus' aankomende RPG 'Metaphor: ReFantazio', bespreken de stille hoofdrolspeler tegen de achtergrond van de vooruitgang in gametechnologie en veranderingen in de game-ontwikkeling omgeving. De toepassing in games werd besproken. Dit gesprek is een fragment uit het onlangs verschenen boekje Metaphor: ReFantazio Atlas 35th Anniversary Edition. Twee RPG-producenten bespreken verschillende aspecten van het vertellen van verhalen in het genre, waaronder de uitdagingen waarmee series als Dragon Quest te maken krijgen naarmate hun graphics steeds realistischer worden.

Stille hoofdrolspelers zijn steeds minder op hun plaats in moderne games

Een van de hoekstenen van de Dragon Quest-serie is het gebruik van stille protagonisten, of 'token protagonisten' zoals Yuji Horii ze beschrijft. Met Stille Protagonisten kunnen spelers hun eigen emoties en reacties op het hoofdpersonage projecteren, wat de onderdompeling van de speler in de gamewereld vergroot. Deze stille personages fungeren vaak als stand-ins voor de speler en communiceren voornamelijk met de gamewereld via dialoogopties in plaats van via regels.

Horii legde uit dat, aangezien de graphics van vroege games relatief eenvoudig waren en geen gedetailleerde karakteruitdrukkingen of animaties vertoonden, het gemakkelijker en redelijker was om een ​​stille hoofdrolspeler te gebruiken. "Naarmate games steeds realistischer worden, zien ze eruit als een dwaas als je de hoofdpersoon daar maar laat staan", merkte Horii gekscherend op.

Horii noemde zijn aanvankelijke wens om mangakunstenaar te worden en zei dat zijn liefde voor het vertellen van verhalen en zijn fascinatie voor computers hem ertoe brachten de game-industrie te betreden. Dragon Quest komt uiteindelijk voort uit de passie van Horii en de setting van de game om het verhaal vooruit te helpen door de interactie van de bazen van de game. "Dragon Quest bestaat eigenlijk uit gesprekken met stadsmensen, met heel weinig verhaal. Het verhaal is gemaakt met dialoog. Dat is het leuke ervan", legt hij uit.

Horii gaf toe dat er uitdagingen zijn bij het handhaven van deze aanpak in moderne games, waar realistische graphics ervoor kunnen zorgen dat niet-reagerende hoofdrolspelers niet op hun plaats lijken. In de begindagen van Dragon Quest zorgden de minimalistische graphics uit het Nintendo Entertainment System (NES)-tijdperk ervoor dat spelers zich gemakkelijk hun eigen emoties en reacties konden voorstellen om de gaten op te vullen die de stille hoofdpersoon had achtergelaten. Naarmate gamegraphics en geluidseffecten – en ook andere factoren – gedetailleerder worden, geeft Horii echter toe dat stille hoofdrolspelers steeds moeilijker in beeld te brengen zijn.

"Dit is de reden waarom, naarmate games steeds realistischer worden, het soort hoofdrolspelers dat in Dragon Quest verschijnt steeds moeilijker in beeld te brengen is. Dit zal ook een uitdaging worden in de toekomst", concludeerde de producent.

De regisseur van "Metaphor: ReFantazio" is van mening dat "Dragon Quest" prioriteit geeft aan de emoties van spelers

Dragon Quest is een van de weinige grote RPG-series waarin een stille hoofdrolspeler wordt gebruikt, die de hele game stil blijft, afgezien van het maken van enkele reactieve geluiden. Aan de andere kant hebben andere RPG-series zoals Persona sinds Persona 3 stemacteren voor hun hoofdrolspelers in gevechten en tussenfilmpjes opgenomen. Ondertussen zal Katsura Hashino's aankomende game Metaphor: ReFantazio een volledig ingesproken hoofdrolspeler hebben.

Terwijl de producenten van Dragon Quest nadachten over de beperkte emotionele expressiviteit van stille hoofdrolspelers in moderne games, prees Hashino Horii voor het leveren van een unieke en emotioneel rijke ervaring aan de game. “Ik denk dat Dragon Quest veel heeft nagedacht over hoe spelers zich in bepaalde situaties zouden voelen,” vertelde Hashino aan Horii, “zelfs als het om gewone stadsmensen gaat, heb ik het gevoel dat het spel altijd is gemaakt met de speler in gedachten, waarbij we aan de situatie denken emoties die ontstaan ​​als iemand iets zegt.”