En korkunç sessiz tepe yaratıkları ve sembolizmleri

Hayatta kalma korku oyunları alanında, Silent Hill serisi kendini derin dalışından insan ruhuna ayırır. Öncelikle dış tehditlere odaklanan oyunların aksine, Silent Hill, kişisel korkuları ve travmaları ortaya çıkarmak için kasabanın doğaüstü etkisini kullanıyor ve benzersiz bir psikolojik korku deneyimi yaratıyor. Bu yaklaşım, serinin sembolizmi ve karmaşık anlatıları ağır kullanımı ile vurgulanır, bu da tam olarak kavramak zor olabilir. Bununla birlikte, içerik oluşturucular yorumlamaya yardımcı olmak için oyunlar boyunca düşünceli bir ipucu eklediler. Bu makale, oyunun ikonik yaratıklarının arkasındaki anlamları inceleyerek kapsamlı bir analiz sunuyor. Dikkatli olun - spoiler önde.

Resim: ensigame.com

İçindekiler

• Piramit kafası
• Manken
• Et dudağı
• Yalancı figür
• Valtiel
• Mandalina
• Obur
• Daha yakın
• Çılgın kanser
• Gri çocuklar
• Mumlar
• İkiz kurbanlar
• Kasap
• Caliban
• Kabarcık kafa hemşiresi

Piramit kafası

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) tanıtılan Piramit Head, kahraman James Sunderland'ın suçluluk ve iç kargaşasının akılda kalıcı bir tezahürüdür. Karakterin tasarımcısı Masahiro Ito, PS2 donanım sınırlamaları nedeniyle benzersiz el yapısını hazırladı ve daha az çokgen ile etkileyici hareket sağladı. Takayoshi Sato, Silent Hill'in karanlık ölüm cezası tarihini simgeleyen Piramit Başkanını "cellatın çarpık bir anısı" olarak tanımlıyor. Bu yaratık sadece James'i cezalandırmakla kalmaz, aynı zamanda bilinçaltı intikam arzusunu da yansıtır, bu da onu oyunun psikolojik derinliğini anlamada çok önemli bir unsur haline getirir.

Manken

Resim: ensigame.com

Ayrıca Silent Hill 2'den (2001) mankenler, James Sunderland'ın bilinçaltının dokuz kırmızı kare tarafından sembolize edilen dokuz tezahüründen biridir. Masahiro Ito tarafından tasarlanan ve Japon folklorundan esinlenen bu yaratıklar, James'in karısı Mary'nin hastalığının bastırılmış anılarını somutlaştırıyor. Mankenler üzerindeki bacak parantezleri Mary'nin kullandığı ortotik cihazlara benzerken, tüpler hastane görüntülerini uyandırıyor. Freud'un psikanalitik teorilerinden yola çıkarak, James'in dürtülerini ve suçluluklarını temsil ederek oyunun anlatısına katmanlar ekliyorlar.

Et dudağı

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) çıkış yapan et dudağı, James Sunderland'ın bilinçaltının bir başka tezahürüdür. Masahiro Ito, Isamu Noguchi'nin ölümünden (linçli figür) ve Joel-Peter Witkin'in tasarımı için bacaksız olan adamından ilham aldı. Bu yaratık, asılı formu ve bir hastane yatağına benzeyen metal kafesi ve Mary'nin hastalığını yankılanan çiğ, hasarlı eti ile James'in Mary anısını hasta yatağında sembolize ediyor. Karnındaki ağız, son günlerinde sözlü tacizini temsil eder. Özellikle, ağızlı yaratıklar sadece et dudağından sonra ortaya çıkar ve acı verici anılarla yüzleşme temasını güçlendirir.

Yalancı figür

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) tanıtılan yalan figürleri, James'in karşılaştığı ilk yaratıklardır. Daha sonra filmler ve çizgi romanlar da dahil olmak üzere çeşitli uyarlamalarda yer alırlar. Bu yaratıklar, James'in bastırılmış suçluluk ve Mary'nin acısının anılarını somutlaştırır. Bükülmüş, kıvranan bedenleri hastane hastalarını acı içinde benzerken, üst torsoları ölümü simgeleyen vücut torbalarına benziyor. "Yalan Figür" adı, Mary'nin hasta yatağı hem de cesedini ifade ederek oyunun psikolojik anlatımını derinleştirir.

Valtiel

Resim: ensigame.com

İlk olarak Silent Hill 3'te (2003) görülen Valtiel, kasabanın kültüne, düzenine bağlı gizemli bir figürdür. "Vale" ("görevli" için Fransızca) meleksel "-el" ile birleştiren adı, "Tanrı'nın görevlisi" anlamına gelir. Serideki çoğu yaratıktan farklı olarak, Valtiel bilinçaltı bir tezahür değil, Tanrı'ya hizmet eden bağımsız bir varlıktır. Maskeli, cüppeli formu, Heather'ın Tanrı'nın "annesine" dönüşmesini denetleyen bir ebe rolünü güçlendiren bir cerraha benziyor.

Mandalina

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) tanıtılan Mandarinler, diğer dünyada gizlenen garip yaratıklardır. Metal ızgaraların altında askıya alındığında, James'e dokunaç benzeri uzantılarla saldırıyorlar. Bu yaratıklar, James'in acılarını ve Mary'nin acısının anılarını, deliği benzeri ağızları, oyunun tekrarlayan "ağız" motifiyle hizalayarak, Mary'nin iç kargaşasını ve öfkesini simgeliyor. Yerin altındaki hapsetmeleri, James'in bilinçaltı suçluluğundan ve acılarından kaçma arzusunu yansıtır.

Obur

Resim: ensigame.com

Silent Hill 3'te (2003) görünen Glutton, Heather Mason'un diğer dünya tepesi merkezindeki yolunu engelleyen büyük, hareketsiz bir yaratık. Doğrudan tehdit oluşturmasa da, önemli bir engel görevi görür. Kayıp Anılar: Silent Hill Chronicle'da atıfta bulunulan Glutton, bir canavarın köylerini terk etmeye çalışanları yuttuğu Masal Tu Fui, Ego Eris ile bağlantılıdır. Heather'ın mücadelesini yansıtarak kader karşısında çaresizliği sembolize eder. Hikayenin dirilen Priestess, Alessa Gillespie'nin reenkarnasyonu olarak geçmişiyle yüzleşmek için geri dönen Heather'a paralellik yapıyor.

Daha yakın

Resim: ensigame.com

İlk olarak Silent Hill 3'te (2003) daha yakın olan, hayalinin dışındaki ilk canavar Heather Mason karşılaşmalarıdır. Bir giyim mağazasındaki bir cesetle vurmadan önce beslendiğini bulur. Kalın, dikişli kolları ve seğiren dudakları olan yükselen bir figür, daha yakın olanlar tehdit ediyor. Gizli bıçak benzeri çıkıntılara saldırır ve parmaklar gibi uzatır. Kayıp Anılar: Silent Hill Chronicle, adının sembolik önemine katkıda bulunarak yolları engelleme yeteneğini ifade ettiğini belirtiyor.

Çılgın kanser

Resim: ensigame.com

Silent Hill 3'te (2003) tanıtılan deli kanseri, bir av tüfeği aldıktan sonra Hazel Street istasyonunda uyuyan Heather Mason tarafından karşılaşılır. Daha sonra Silent Hill: Arcade ve Silent Hill: Anılar Kitabı da dahil olmak üzere çeşitli uyarlamalarda ortaya çıkar. Kayıp Anılar Kitabı'nda "Kanser Vahşi" olarak tanımlanan grotesk, tümör benzeri formu hastalığı ve yolsuzluğu yansıtır. Silent Hill'in yayılan kötülüğünü veya Alessa Gillespie'nin kendini nefret ettiğini, kendini kaçınılmaz bir "kanser" olarak görerek sembolize edebilir. Yaratığın ölümün aldatıcı taklitçiliği, Alessa'nın durumunu yansıtıyor - birçok kişi tarafından öldüğünü düşündü, ancak iradesine karşı canlı kaldı.

Gri çocuklar

Resim: ensigame.com

Demon Children olarak da adlandırılan gri çocuklar, ilk olarak Silent Hill'de (1999) görünür. Onlar Harry Mason'un karşılaştığı ilk yaratıklar, diğer dünyaya geçtikten sonra ona bir sokakta saldırıyorlar. Daha sonra Midwich İlköğretim Okulu'nda yüzleşir. Alessa Gillespie'nin travmasından tezahür eden gri çocuklar, ona zorbalık yapan sınıf arkadaşlarını temsil ederek, kült tarafından takılmadan önce "yakma" için zikrediyor. Ebedi bir çocuklukta sıkışıp kalmışlar, Alessa'nın dayandığı aynı işkenceye acı çekiyorlar, acılarının ve intikamının bir yansıması olarak içeriden yanıyor gibi görünüyor.

Mumlar

Resim: ensigame.com

İlk olarak Silent Hill'de (1999) görünen Mumblers, Harry Mason'u tespit ettikten sonra agresif bir şekilde ışığa tepki veren ve ürkütücü hırıltıları yayan küçük, grotesk yaratıklardır. Bu canavarlar, Alessa Gillespie'nin çocukken okuduğu, korkularını ve çarpık hayal gücünü yansıtan peri masallarından tehdit eden hayvanların ve şeytanların karanlık yeniden yorumlanmasını somutlaştırıyor.

İkiz kurbanlar

Resim: ensigame.com

Doublehead olarak da bilinen ikiz kurbanlar ilk olarak su hapishanesinde karşılaşılan Silent Hill 4: The Oda'da görünür. Ayrıca çizgi roman ölü/canlı olarak da görünürler. Bu yaratıklar Walter Sullivan'ın yedinci ve sekizinci kurbanları, İkiz Billy ve Miriam Locane'yi gösterir. Diğer kurbanların aksine, hayaletler yerine korkunç bir form alırlar. Onların yapışık doğası, Walter'ın annesine takıntılı bağlılığını sembolize edebilir ve oyunun çarpık ailesel bağlar temasını yansıtır.

Kasap

Resim: ensigame.com

Silent Hill: Origins'de büyük bir antagonist olan kasap, Silent Hill: Anılar Kitabı'nda da ortaya çıkıyor. Zulüm ve fedakarlığı temsil eden kasap, Düzenin acımasız ritüellerini ve Travis Grady'nin iç öfkesini yansıtır. Duygusuz kesimi, Travis'in şiddet potansiyelini yansıtıyor ve oyunun kötü sonunu etkiliyor. Travis ve kasap arasındaki bulanık bağlantı, kask ikiliği sembolize eden bölünmüş bir kişilik önerir - bir tarafı kör ama korunmuş, diğer açık ve savunmasız. Öldürme yöntemi, kişisel korkulara bağlı bastırılmış öfkeyi de sembolize edebilir.

Caliban

Resim: ensigame.com

Caliban, Silent Hill: Origins'de bir canavar, ilk olarak Artaud Tiyatrosu'nda patron olarak görünüyor. Yenilgisinden sonra Silent Hill sokaklarında dolaşır ve daha sonra Riverside Motel ve hiçbir yerde görünür. Yaratığın adı Shakespeare'in The Tempest'ten geliyor ve Artaud Tiyatrosu'nda oyunu izlediğinde Alessa'yı korkutan korkunç bir figüre atıfta bulunuyor. Oyundaki bir ses geri dönüşü, Caliban'ın ünlü monologlarından biri, bağlantıyı güçlendiriyor. Canavarın tasarımı ve varlığı, Alessa'nın korkularını, özellikle de köpek korkusunu, diğer dünyanın dehşetlerini şekillendiriyor.

Kabarcık kafa hemşiresi

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de bir canavar olan Bubble Head Nure, ilk olarak Brookhaven Hastanesi'nde görünür. Daha sonra Silent Hill: The Escape , Silent Hill: Anılar Kitabı ve Bloober ekibinin Silent Hill 2 remake dahil olmak üzere çeşitli uyarlamalarda görünür. Bu yaratıklar, James Sunderland'ın bilinçaltı, suçluluğunu ve bastırılmış arzularını simgeliyor. Şişmiş, seğiren kafaları, Mary'nin hastalığını ve boğulmasını temsil eden sıvı dolu maskelere sarılır. Bebek benzeri yüz özellikleri James ve Mary'nin çocuk sahibi olma hayallerini ifade ederken, ağızlarının üzerindeki kırmızı kareler Mary'nin öfkesini ve sözlü tacizi yansıtır. Oyuna geç bir ek olan başka bir dünya varyantı, püskü kıyafetler, sivri uçlar ve grotesk bir çıkıntı içerir. Sembolizmi belirsiz olsa da, Mary'nin acısının çarpık bir yansıması olarak hizmet eder.

Bu sisli kasabanın canavarları sadece düşmanlardan daha fazlası olarak hizmet ediyor - korku, suçluluk, travma ve bastırılmış duyguların psikolojik tezahürleri. Her yaratık, kahramanın bilinçaltı mücadelelerine ve kasabanın karanlık etkisine derinden bağlı olan benzersiz bir sembolizmi somutlaştırır. James Sunderland'ın suçluluk odaklı halüsinasyonlarından Alessa Gillespie'nin kabus kreasyonlarına kadar, bu canavarlar kişisel acıyı ve psikolojik işkenceyi yansıtıyor. Tahmin edici varlıkları, psikolojik korkunun imzalı bir karışımını güçlendirir ve seriyi rahatsız edici hikaye anlatımı ve derin sembolizmin başyapıtı haline getirir.