Hoe Doom's Combat evolueert naast moderne metalmuziek

De blijvende verbinding van Doom met metalmuziek valt niet te ontkennen. Een enkele noot van elke doom -soundtrack roept onmiddellijk de demonische beelden van de serie op en weerspiegelt de esthetiek van bands zoals Iron Maiden. Deze symbiotische relatie tussen het spel en de zwaardere muziek is ontwikkeld naast de gameplay van de franchise, die zichzelf opnieuw uitvinden in de 30+ jaar geschiedenis van Doom. Uit zijn thrash metal origins heeft Doom verschillende metalen subgenres opgenomen, met als hoogtepunt de metalcore -intensiteit van de doom: de donkere eeuwen .

De originele Doom's soundtrack van 1993, beïnvloed door metalen reuzen uit de late jaren 80/vroege jaren 90 zoals Pantera en Alice in Chains, is duidelijk in nummers als "Untitled" (E3M1: Hell Keep), die Pantera's "Mouth of War" weergalmt. De algemene score is gebaseerd op Thrash Metal, die doet denken aan Metallica en Anthrax, die perfect aanvulling op de snelle actie en demonische ontmoetingen van de game. De soundtrack van Bobby Prince blijft iconisch en weerspiegelt het ritme van het onvergetelijke gunplay van de game.

Deze synergie ging meer dan tien jaar door tot de release van Doom 3 in 2004. Deze overlevingshorror-geïnspireerde aflevering, hoewel experimenteel, nam risico's. Het langzamere tempo eiste een nieuw sonisch landschap. Terwijl de betrokkenheid van Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen, componeerden Chris Vrenna (voormalig Nine Inch Nails) en Clint Walsh uiteindelijk de soundtrack, die inspiratie putten uit het atmosferische en complexe geluid van Tool. Het hoofdthema van Doom 3 kan gemakkelijk een toolbonustrack zijn, de onconventionele tijdshandtekeningen en soundscape die perfect overeenkomen met de horror -sfeer van de game.

Ondanks het commerciële succes worden de overlevingshorrorelementen van Doom 3 nu gezien als een uitbijter in de serie. Dit viel samen met een periode van evolutie in FPS-spellen (Call of Duty, Halo) en metalmuziek (de nasleep van Nu-Metal). Hoewel de tool-geïnspireerde richting van Doom 3 succesvol bleek, blijft het een unieke vermelding in de serie.

De reboot van 2016 markeerde een triomfantelijke terugkeer naar vorm. Regisseurs Marty Stratton en Hugo Martin leidden een heropleving van de snelle actie van de franchise, perfect aangevuld met de baanbrekende soundtrack van Mick Gordon. De score, een meesterwerk van Djent, wordt beschouwd als een van de beste soundtracks van videogames die ooit zijn gemaakt. De intense, hartverscheurende ritmes kwamen perfect overeen met het viscerale gunplay van de game.

Doom Eternal (2020), hoewel ook Gordons werk met productiecomplexiteiten, resulterend in een soundtrack die, hoewel hij zijn handtekening draagt, iets minder rauw aanvoelt in vergelijking met zijn voorganger. De metalcore neigingen weerspiegelen de trends van het genre van de late jaren 2010/vroege 2020s, die invloeden van banden als Bring Me the Horizon and Architects tekenen. Deze verschuiving in geluidspiegels spiegelt de gameplay van Eternal , met platform- en puzzelelementen naast intense gevechten.

Terwijl Doom 2016 een persoonlijke favoriet blijft, mist doom eeuwig , hoewel uitstekend en innovatief de ruwe kracht van zijn voorganger. Dit weerspiegelt de evolutie van metalcore -banden, die vaak eerdere, minder gepolijste werken bevoordelen.

DOOM: The Dark Ages presenteert een fascinerend nieuw hoofdstuk. De gameplay, onthuld tijdens de Xbox -ontwikkelaar Direct, toont belangrijke gevechtswijzigingen. De soundtrack, gecomponeerd door de afwerking, lijkt inspiratie te putten uit zowel klassieke als moderne metal en spiegelt de mix van klassieke Doom -elementen van de game en nieuwe mechanica.

Het langzamere tempo en de nadruk op gevechten van dichtbij met behulp van een schild, dat doet denken aan de oorspronkelijke ondergang , wordt uitgebreid met gigantische mechs en draken. De soundtrack, die elementen van Knocked Loose's zware afbraak en thrash-achtige momenten opneemt, belooft een krachtig en dynamisch soundscape.

De combinatie van klassieke Doom-elementen en nieuwe mechanica, gespiegeld in de mix van de muziek van old-school thrash en moderne metalcore, creëert een spannend vooruitzicht. DOOM: The Dark Ages lijkt voort te bouwen op de sterke punten van de serie en levert een spannende nieuwe ervaring voor zowel Doom- als metalfans. Het gevecht van de game zal ongetwijfeld centraal staan, waarbij de soundtrack dient als een toepasselijk demonische achtergrond. De anticipatie op de release van de Dark Ages is hoog en belooft voor velen een potentieel nieuw favoriet metalalbum.