Titel: Shadows of South Meraung

In het hart van Indonesië, gelegen tussen dichte oerwouden en vergeten paden, legde het enigmatische South Meraung -dorp. Agung, een jonge en avontuurlijke ontdekkingsreiziger, was altijd aangetrokken tot het onbekende. Op een noodlottige dag leidde zijn nieuwsgierigheid hem langs een kronkelend pad dat van de gebaande paden wierp. Terwijl de zon onder de horizon dook, stond Agung aan de rand van een dorp, in tegenstelling tot elke die hij ooit had gezien. De lucht was dik met een griezelige stilte en de schaduwen leken onnatuurlijk lang te strekken.

De opwinding van Agung veranderde snel tot onbehagen toen hij dieper in het dorp waagde. De huizen waren vervallen, hun ramen als donkere, niet -knipperende ogen. Vreemde symbolen werden in de muren geëtst en de lucht droeg een vage geur van verval. Toen de nacht viel, besefte Agung dat hij hopeloos verloren was. Paniek ging in en hij zocht verwoed naar een uitweg, maar elk pad leek terug te keren naar het hart van het dorp.

Ondertussen werd Arip, de loyale vriend van Agung, bezorgd toen Agung niet terugkeerde. Vastbesloten om hem te vinden, ging Arip in de nacht, gewapend met niets anders dan een zaklamp en een standvastige vastberadenheid. Toen hij South Meraung naderde, rende een kilte over zijn rug. Het dorp straalde een aura van kwaadwilligheid uit en de verhalen die hij als kind had gehoord over vervloekte plaatsen overspoelden zijn geest.

Arip riep naar Agung, zijn stem galmde door de lege straten. De enige reactie was het ritselen van bladeren en het verre gehuil van een ongezien wezen. Terwijl hij zocht, struikelde Arip op een afbrokkelend heiligdom versierd met dezelfde griezelige symbolen die Agung had gezien. Een gevoel van angst waste over hem heen, maar hij drong door, gedreven door de angst om zijn vriend te verliezen.

Plots hoorde Arip een vage roep om hulp. Na het geluid vond hij Agung gevangen in een kelder onder een van de huizen. Relief waste over Arip terwijl hij Agung hielp, maar hun vreugde was van korte duur. De grond begon te trillen en een sinistere aanwezigheid doemde over hen op. De dorpelingen, lang gedacht om dood te zijn, kwamen uit de schaduw, hun ogen hol en hun bewegingen onnatuurlijk.

Agung en Arip realiseerden zich dat ze een oude vloek waren tegengekomen die de zielen van de dorpelingen aan het dorp bond. De geesten waren rusteloos en probeerden iedereen te verstrikken die zijn domein durfde te betreden. Met de geesten die dichterbij kwamen, renden Agung en Arip voor hun leven, hun harten bonsden en hun longen branden.

Terwijl ze de rand van het dorp bereikten, omhulde een verblindend licht hen. Toen het vervaagde, bevonden ze zich weer op het bekende pad, veilig maar voor altijd veranderd. De ervaring in South Meraung Village had een onuitwisbaar stempel op hun ziel achtergelaten, een huiveringwekkende herinnering aan de gevaren die op de loer liggen in het onbekende.

Vanaf die dag, beloofden Agung en Arip nooit te spreken over de gruwelen die ze hadden gezien, maar de nachtmerries zouden hen de rest van hun leven achtervolgen.