Nie robią już ich jak David Lynch
W tym artykule bada trwałe dziedzictwo Davida Lyncha, filmowca, którego unikalny styl pozostawił niezatarty ślad w kinie. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks , pokazując zdolność Lyncha do zestawiania przyziemnych z niepokojącym, znakiem rozpoznawczym jego pracy. Artykuł przedstawia następnie termin „Lynchian”, deskryptor tej niepokojącej, podobnej do marzeń jakości, która przenika jego filmy.
Autorzy omawiają szerokość filmu Lyncha, od surrealistycznego koszmaru Eraserhead po wzruszającą ludzkość Słoniu oraz niekonwencjonalne podejście, które przyjął do projektów takich jak Dune i Twin Peaks: The Return . Podkreślają jego mistrzowskie użycie obrazów, często dziwaczne i anachroniczne, ale głęboko wpływające. Artykuł podkreśla, że praca Lyncha wykracza poza klasyfikacje gatunków, przeciwstawiając się kategoryzacji łatwej.
Artykuł następnie przesuwa się w celu omówienia wpływu Lyncha na współczesnych filmowców. Cytuje przykłady filmów takich jak widziałem glow telewizyjnego , homar , latarnia morska , Midsommar , następuje , pod Silver Lake , Saltburn , Donnie Darko i Miłość leży krwawienie, z których wszystkie wykazują jakość „lynchian”, pokazując jego trwały wpływ. Wpływ jest również widoczny w dziełach dyrektorów takich jak Yorgos Lanthimos, Robert Eggers, Ari Aster, David Robert Mitchell, Emerald Fennell, Richard Kelly, Rose Glass, a nawet Quentin Tarantino i Denis Villeneuve.
Utwór kończy się podkreśleniem statusu Lyncha jako kluczowej postaci w kinie, filmowca, którego unikalna wizja nadal inspiruje i wpływa na nowe pokolenia artystów. Jego dziedzictwo to nie tylko jego praca, ale sam termin „Lynchian”, który obejmuje konkretną wrażliwość filmową, która jest zarówno niepokojąca, jak i niezapomniana. Autorzy wyrażają swoją ciągłą fascynację odkrywaniem elementów „lynchian” ukrytych pod powierzchnią codziennego życia i filmu.
Najnowsze artykuły
